Ọrúnmìlà was een zeer succesvolle en zeer volleerde Babalawo. Hij had verschillende klanten aan wie hij dagelijks diende. Het bereikte al snel een stadium dat hij de dagelijkse taken niet alleen aankon. Hij besloot daarom om een ​​slaaf te gaan kopen die hem zou helpen bij zijn dagelijkse activiteiten. Voordat hij naar de slavenmarkt ging, bracht hij zijn twee studenten op de been voor een Ifa-consult:

zou het verstandig zijn om op dat moment een slaaf te kopen?

Zou de slaaf hem ten goede komen?

Zou het niet verstandig voor hem zijn om zoveel mogelijk het hoofd te bieden of gewoon op zoek te gaan naar leerlingen die hem zouden helpen boodschappen te doen en op zoek te gaan naar dingen voor zijn vele klanten?

De Awo vertelde Ọrúnmìlà dat hij op het punt stond zijn geld uit te geven aan iets waarvan hij de prestaties van zijn zakelijke activiteiten wilde verbeteren, hij werd aangespoord door te gaan en het te doen omdat het hem veel zou helpen en zijn ogen zou openen voor ander technologisch aspect van zijn werk. Hij kreeg het advies om ẹbọ met drie duiven, drie kippen, drie parelhoenders en geld aan te bieden. Ọrúnmìlà volgde en ging op weg naar de Ejìgbòmẹkùn-markt.

Op de markt zag hij Ọ̀sányìn in ketens.

Hij werd op de markt gebracht om als slaaf te worden verkocht. Ọrúnmìlà besloot om hem te kopen omdat ze familie waren en collega's uit de hemel waren. Ze onderhandelden over de prijs en uiteindelijk bracht hij Ọ̀sányìn en bracht hem naar huis. Op weg naar huis, legde hij aan Ọ̀sányìn uit dat hij naar de markt van Ejìgbòmẹkùn kwam om een ​​slaaf te kopen. Ọ̀sányìn vertelde Ọrúnmìlà dat hij klaar zou zijn om Ọrúnmìlà te helpen bij zijn werk en dat hij voor altijd dankbaar zou zijn voor Ọrúnmìlà dat hij het was die hem als slaaf kocht en niet iemand anders.

De volgende dag wilde Ọrúnmìlà uitgaan. Hij droeg Ọ̀sányìn op om het onkruid in zijn achtertuin te verwijderen zodat slangen en andere reptielen niet het huis in zouden kruipen.

Toen Ọrúnmìlà thuiskwam, ontmoette hij, tot zijn grote verbazing, de hele achtertuin vrijwel onaangeroerd. Hij riep Ọ̀sányìn om bij hem te vragen waarom hij de taak om de wiet en alle struiken te verwijderen niet had uitgevoerd. Het onkruid en grassen dat hij in de achtertuin van Ọ̀rúnmìlà vond, waren van spirituele, medicinale of occulte betekenis.

Ọrúnmìlà vroeg Ọ̀sányìn om zijn verklaringen uit te leggen, Ọ̀sányìn nam Ọrúnmìlà naar zijn achtertuin en begon naar het een voor een wijzen op alle onkruid, struiken en wortels en vertelde Ọrúnmìlà over hun betekenis.

Ọ̀sányìn zei: “dit is een blad van voorspoed. Welke zal ik afsnijden ”?

Hij zou naar een ander blad wijzen en zeggen: "deze is voor een goede gezondheid, welke zal ik afsnijden"? hij wees naar nog een ander en zei. "Dit is voor een lang leven, welke zal ik opruimen"?

Hij bleef maar doorgaan totdat hij door de hele achtertuin liep.

Er was geen blad, wortel, struik of wiet die van geen betekenis was.

Eerder had Ọrúnmìlà nooit het gebruik van kruiden, bladeren, wortels of struiken in zijn werk gebruikt. Hij gebruikte altijd al iyerosun en bezweringen om zijn werk te doen. Hij redeneerde toen dat het niet alleen mogelijk en uitvoerbaar zou zijn om kruiden en wortels te combineren met bezwering in zijn werk, het zou even nuttig en effectiever zijn. Op deze manier heeft Ọrúnmìlà Ọ̀sányìn omgezet van een slaaf in een zakenpartner.

Ọ̀sányìn begon toen kruiden en wortels voor verschillende kwalen voor te bereiden, terwijl Ọrúnmìlà de bezweringen zou reciteren om ze effectiever dan ooit tevoren te maken. Het resultaat was ongelooflijk. Het verbeterde niet alleen de doeltreffendheid van de werken van Ọ̀rúnmìlà, het tilde hem ook op in de samenleving.

Deze prestatie kwam tot stand als gevolg van Ọ̀sányìn's introductie van kruiden en wortel in Ọrúnmìlà. Vanaf die dag tot vandaag, is het moeilijk om kruiden en hun toelichtende bezweringen te scheiden. Iedereen, zij of zij een Ifa priester of priesteres, olòrìṣà, kruidkundige, occultist enzovoort die kruiden en wortels combineert met bezwering, maakt eenvoudigweg gebruik van de gecombineerde inspanningen van Òsányìn en Ọrúnmìlà. Beiden waren dus blij, zongen en prezen Ifa en Olódùmarè.

https://www.patreon.com/oshunfemi

https://www.patreon.com/posts/30539369

  

Writing about our Religion

The cult of the Òrìṣàs was maintained, for centuries, through the oral tradition. In a time where nothing was written, everything was transmitted form "mouth-to-ear" and the possibility of making written notes was considered but disregarded not only to tradition but also to the deities themselves. "Lukumí is learned in practice, in the daily life of the Ilé Òòṣà" Our elders emphatically stated.

I do not intend to theorize as to the validity of this assertion. It might work effectively at a time when worshipers lived only on worship, dedicating their full time to it. But today things have changed……In the present conjuncture, few are the priests who live exclusively from the cult and for the cult. The current human being, however dedicated to his religion, has to divide his/her time by equating a space for religious practice and a space for his/her activities as a common citizen. After all, unlike in Africa, being an Olóòrìṣà is not, or at least should not be, a profession!

Add to this a detail that we deem most important:

Our religious ancestors, the African blacks brought by force to our land, had no writings and for this reason, and for this reason alone, they did not write their religious foundations, although they kept them alive through symbols that represented to them such an effective language as writing.

Unfortunately the technique of interpretation of the language of symbols, retained by those who dominated it, disappeared with them in that they preferred to take it to their tomb to transmit it to whoever it was. And what's left for us?

Sparse scraps, that's what we have left! snippets and rags scattered here and there, and now a group of self-sacrificed priests, me included, tries, with much sacrifice, to gather and, stitch together, to remake the puzzle created by the cultural suicide to which our religion was subjected. Yet these same self-denying ones are criticized and accused of publicly exposing the most secretive secrets of our religion, making them accessible to the uninitiated, as if this could bring about more serious consequences than the manipulation of knowledge so vaunted by their accusers, to know this one that, in most cases, does not withstand a questioning, no matter how superficial and elementary it may be.

"Maybe he does not fear the spread of knowledge"! I affirm in response to the detractors who tremble with fear at the danger of seeing their "truths" crumble before the gentle breeze of a movement of intellectualization of worship in all its diversity of segments. It is not my intention to stir up disputes between the reactionaries and those who think it is legitimate to disseminate religious knowledge, and Afro-Cuban culture by using written records of everything that can bring subsidies to the followers of this religion, as well as those who are passionate about this culture.

It remains for us to remember, and any one is to observe "in loco", just by visiting the temples of any other religions, that in all of them, whatever their origin, books are always present in the rituals. They are read and consulted during liturgies and are as sacred as the other components of the altar.

The time has passed. Now we live fast. Illiteracy is combated like the plague, a plague that places the human being in a state of inferiority only comparable to that considered legally incapable. Lukumí is no longer, fortunately, a religion of the illiterate. 

It demands of its followers, and much more of its priests, not a minimum, but a cultural load, sufficiently solid to give them the understanding of its esoteric foundations. And there is the knowing.

But in truth, I am happy to see that those who fight or critique the publications on Lukumí religion, are the first to buy those same publications, always with the hypocritical excuse of trying to evaluate what is contained in them, as if they had, the three basic requirements:

• General culture,
• Religious culture
• Sincerity of      purpose.

The present work has the intention to help all, including those who abhor books, to find solutions to their problems and those of those who depend on them.

Orin Ọ̀sányìn

https://www.patreon.com/posts/free-orin-30704602

Fooling around with recording songs 

At dawn the Ọ̀sányìnista is already up and going towards the Igbó - the forest. Arrived at the edge of the forest he must ask permission to enter. He moves along the edge of the forest waiting for a intuitive sign of green light, while he does that he sings this Ọfọ̀ sprinkling water. Once he feels that he could enter the forest at a certain place he gives Obì to ask permission to enter.......

Come take on this journey with me, and join me in my studies on patreon ♥♥

Ẹ jìn, ẹ jìn ewé ó, ẹ jìn - You of these. You have given [us] the leaves, you of these. 

Ẹ jìn, ẹ jìn ewé ó, ẹ jìn - You of these. You have given [us] the leaves, you of these. 

Ẹ jìn meré-meré Ọ̀sányìn wa oògùn - You habitually have given us the magic Ọ̀sányìn. 

Ẹ jìn meré-meré Ọ̀sányìn wa’lé ó - You of these, habitually Òsányìn, [we] come to your  house. 

Máà lọ bá inọ́n ní igbó ti igbó a bọ - We will never go like fire to the woods where we  worship you. 

Máà lọ bá inọ́n ní igbó ti igbó a bọ -  We will never go like fire to the woods where we  worship you. 

Wa dé omi, máà dé inọ́n - We will arrive with water, we will never arrive with fire. 

Máà lọ bá inọ́n ní igbó ti igbó a bọ - We will never go with fire to the woods where we  worship you.